Πώς έμαθα να προχωρώ μονάχη στο θάνατο,
να βυθίζω κάθε μέρα στα νερά της ζωής,
στα νερά τα βαθιά της ψυχής μου.
εκεί που πηγάζουν τα δάκρυά μου,
εκεί που αναβρύζουν οι πικροί στεναγμοί.
Πώς έμαθα τη σιωπή του βάθους μου να γρικώ
κι από κείνη μόνο να τρέφομαι.
Στον κόσμο να σφαλίζω τα χείλη μου,
στην άπειρη θάλασσα να βυθίζω του νικημού.