Κραυγές του έρωτα μες στ’ απόμακρο,
Της αγάπης κύμα που έχει τον κόσμο τυλίξει,
Ν’ αγγίζουνε τα πουλιά τα πουλιά,
Ο αγέρας τη θάλασσα,
Οι άνθρωποι τους ανθρώπους.
Μυστήριο που έχει σ’ όλη την πλάση απλωθεί,
Μες σ’ ένα κύμα χαράς
Η ζωή να πηγαίνει πιο πέρα.
Γύρη χρυσή που πέφτει απ’ τα πέδιλα των θεών
Κι οι ψυχές ανοίγουνε τις μαλακές αστραπές να δεχτούνε,
Την αόρατη καρδιά της σιωπής,
Την έκταση ενός και καινούριου φωτός.