Εκεί στο σπήλαιο της Αντίπαρου ησυχάζει
ένας αρχαίος Θεός κι ο Αη-Γιάννης ο Θεολόγος.
Σκίνα και κάπαρη και γαλανό ουρανό θερίζουν
κι’ ούτε που θυμώνουν, ούτε που χαίρονται
υποφέρουν αυτή την ευτυχία τους σιωπηλοί
βλέποντας, διαρκώς βλέποντας προς τη θάλασσα.

Μοναχά, καμιά φορά, τη σιωπηλήν ανάσα τους αφήνουν
ήρεμο, αλαφρό, δροσάτο αγέρι
εκεί προς της Σύκινου τ’ ανοιχτό πέλαγο.
Ούτε θέλουν, ούτε ζητούν και σιωπηλοί
οι δυο Θεοί την ευτυχία τους υποφέρουν.