Χρυσές απομονώνονται
στα σκληρά πέπλα.
Ούτε δέχονται
ούτε αγγίζουν.
Κι όταν σπάνε με κρότο
τα εύθραυστα
λόγια
οχλοβοή γεμίζει τη σάλα.
Και όταν τσακίζουν
τα μάτια
μέσα από τα φορέματα, δίπλα
στην καρδιά,
βαραίνει η μορφή τους
και το περίβλημά της.

Οι θαυμαστές συρρέουν, ψάχνοντας
τη μυστική χαραμάδα
των συναισθημάτων
σαν εφευρέτες
σαν επινοητές
θαυμάτων.

Φταίει η γοητεία των
μαύρων
αλόγων
και τα βιβλία, που `λεγαν πάντα
ψέματα.