Αφήστε με, παρακαλώ, μια στιγμή να περάσω. Θα `μαι
σύντομος
όπως όλοι οι αληθινά μεγάλοι. Δε με ξέρετε;
Είμαι, λοιπόν, εγώ που φώναξα πριν τόσες χιλιάδες χρόνια
εκείνο το ασύγκριτο, μάταιο "νενικήκαμε".
Εγώ που πρόδωσα τους Έλληνες σ’ όλες τις μάχες, και
τους Πέρσες
σ’ όλη την αιωνιότητα. Ακριβώς, το μαντέψατε: είμαι ο
Λάζαρος.
Εγώ που μου φωνάξανε μια νύχτα, τέσσερις μέρες νεκρός:
Λάζαρε, βγες έξω. Κι ενώ ήξερα πως κανείς δεν μπορούσε
να μ’ αναστήσει,
συμπόνεσα τόσο την ανθρώπινη ευπιστία
που σηκώθηκα.