Η Λευκή Κυρία
είναι λυπημένη.
Η αυγή σφραγίζει τα νεύρα των δακτύλων της
μ’ έναν αδυσώπητο ήλιο.
Τα μάτια της κραυγάζουν σιωπηλά
χτυπώντας στον απέναντι τοίχο.
Κανείς δεν ήρθε. Κανείς δε θα `ρθει.
Κι ας πλανάται μακριά η σκέψη της
στις κοκάλινες ράχες των άστρων.

Η Λευκή Κυρία βγαίνει γυμνή από το
μπάνιο.
Το σώμα της υγρό, κλαίει μπροστά
στον καθρέφτη.