Τα πρόβατα γνωρίζουν που βρίσκονται,

Βόσκωντας μέσα στα βρωμικα μάλλινα σύννεφά τους,

Γκρίζα σαν τον καιρό.

Οι μαύρες σχισμές των βολβών τους με ρουφούν.

Σα να με ταχυδρομούν στο διάστημα,

Ένα αδύναμο, ανόητο μύνημα.

Στέκονται ένα γύρω μεταμφιεσμένα σε γιαγιάδες,

Όλο ψεύτικες μπούκλες και κίτρινα δόντια.