Από τα Χριστούγεννα μένουν μαζί μας,
Άδολα και διαφανή,
Στρογγυλά ζωα της ψυχής,
Που πιάνουν το μισό μας χώρο,
Καθώς κινούνται και τρίβονται στα μεταξωτά

Αόρατα ρεύματα του αέρα,
Βγάζοντας μια στριγκλιά και κάνοντας παφ
Όταν τους επιτίθεσαι, σπεύδοντας ύστερα να ξεκουραστούν,
τρέμοντας ανεπαίσθητα.
Κίτρινο καπόνι, γαλάζιο ψάρι -
Με πόσα αλλόκοτα φεγγάρια ζούμε

Αντί για έπιπλα νεκρά!
Στρωσίδια ψάθινα, λευκοί τοίχοι
Κι αυτές οι ταξιδεύτρες
Σφαίρες από σκέτο αέρα, κόκκινες, πράσινες,
Που δίνουν χαρά
Στην καρδιά καθώς ευχές ή άγρια
Παγώνια που ευλογούν
Το γέρικο χώμα μ ένα φτερό
Χτυπημένο σε αστρικά μέταλλα.
Ο μικρός

Αδερφός σου κάνει
Το μπαλόνι του να σκούζει σαν γάτα.
Μοιάζοντας να βλέπει
Πάνω στην άλλη του πλευρά ένα αστείο σύμπαν ροζ που
θα μπορούσε να το φάει,
Δαγκώνει,

Ύστερα ξεκου-
Ράζεται, ίδιο χοντρό σταμνί,
Αναπολώντας έναν κόσμο καθαρό σαν το νερό.
Κόκκινο ξέφτι
Στη μικρή γροθιά του.