Ζωηρός, οξύς τραγουδιστής – ποιος δεν τον ξέρει;
ένα αυγουστιάτικο πουλί που ξαναδίνει
φωνή στο δάσος μετά τρίμηνη γαλήνη:
λέει πως τα φύλλα όλο γερνούν· το καλοκαίρι
ως προς την άνοιξη για τ’ άνθη πως είναι ό,τι
το ένα προς το δέκα, αφού περάσει η πρώτη
ανθοφορία των κερασιών, κοπάσει η δίνη
από τα πέταλα που πέφτουν, και πως νέα
έρχεται δίνη σε πλατύστρατο κι αλέα
από τα φύλλα τα στεγνά και διψαλέα.
Θα `ταν σαν τον κοκκινολαίμη ή σαν τον σπίνο
στο λάλημά του αν δεν το πρόδινε μια γνώση
ανθρώπου ή θα `μενε ίσως άφωνο κι εκείνο.
Όμως με λόγο ανθρώπινο να πει γυρεύει,
θέλοντας στο τραγούδι νόημα να προσδώσει,
τι να το κάνεις κάτι που όλο λιγοστεύει;