Ότι κι αν να πούμε το κακό έγινε πριν τόσα χρόνια!

Ότι και να πούμε
το πρωτοβρόχι εξακολουθεί να πέφτει αβέβαιο για τον προορισμό του,
σ’ ένα κήπο που ποδοπατήθηκε άγρια
και σφραγίστηκε με τ’ αχνάρια ξενικών επισκέψεων.

Ότι και να πούμε
το δεντρό ακόμα περιμένει στην πλατεία να ποτιστεί απ’ το χέρι το δικό μας.

Γι αυτό,
ας βιαστούμε να ξαναστολίσουμε την επόμενη άνοιξη
τον Επιτάφιο στην πικραμένη εκκλησιά.
Για ν’ αντηχήσει στον αυλόγυρο της
το τραγούδι των μελισσών.

Ότι και να πούμε
αυτά που θα πούμε όταν ανταμώσουμε στο σταυροδρόμι των αναμνήσεων
θα είναι μόνο λόγια παρηγοριάς, για μας και για σας.

Και όλα αυτά θα γίνονται...
περιμένοντας ακουμπισμένοι στην πλάτη της θάλασσας!