Τα χρόνια μας μετράμε
σ’ ένα κομμάτι νήμα απ’ το κουβάρι της ζωής.
Τις μέρες της χαράς ιχνηλατούμε
μ’ ένα ανύποπτο ανασκίρτημα της μνήμης.
Να ξέρουμε, να περιμένουμε ή να ξεχάσουμε...
πως η ζωή στο παρά πέντε θα χαθεί ένα πρωί
καθώς μια νέα μέρα θα γεννιέται
αναζητώντας το χαμόγελο που σπάνια χαρίζεται.
Σ’ ένα κομμάτι σπάγκο σημαδεύουμε τις καλημέρες μας
που λιγοστεύουν σιωπηλά και σταθερά.