Χόρεψε εκεί στο ακρογιάλι πλάι
Τι ανάγκη έχεις να σε νοιάζει
Η βοή του ανέμου ή του νερού;
Και γύρισέ τα ανάποδα
Τα νοτισμένα από αρμυρό νερό μαλλιά σου
Έτσι νέος που είσαι
Τον θρίαμβο του ανόητου εσύ δεν τον γνωρίζεις
Ούτε και την αγάπη αυτή
Χαμένη ευθύς μόλις βρεθεί
Ούτε και τον χαμό του πιο καλού εργάτη
Και όλα εκείνα τα σπαρτά δεμένα σε θημωνιά
Τι ανάγκη έχει το κορμί σου να ριγά
Στην τρομερή του ανέμου αλυχτιά;