Μες στο τραγούδι της οργής μου
υπάρχει ένα κουτί,
τ’ ανοίγω κι αναβλύζει ένα σύμπαν.
Πεπιεσμένος χρόνος.
Κάνω κάτι για την ψυχή μου.
Βάζω σε κίνηση αυτή την ολοσκότεινη
στιγμή.

Λαχάνιασμα που τυφλωμένος
το αποφεύγω.
Η συνείδηση ανοίγει δρόμους μες στο σκοτάδι.
Τ’ όνειρό μου είναι χνουδωτό και άπιαστο.