Πότε κοίταξα για τελευταία φορά

Τα στρογγυλά πράσινα μάτια και τα μακριά τρεμουλιαστά κορμιά

Των σκοτεινών λεοπαρδάλεων της σελήνης;

Όλες οι άγριες μάγισσες, εκείνες οι διακεκριμένες κυρίες,

Παρά τα σκουπόξυλά τους και τα δάκρυα,

Τα οργισμένα τους δάκρυα, χάθηκαν.

Οι ιεροί κένταυροι των λόφων εξαφανίστηκαν·

Δεν έχω τίποτα εκτός από τον πικραμένο ήλιο·

Εξόριστη ηρωίδα μητέρα η σελήνη και εξαφανισμένη,

Και τώρα που πάτησα τα πενήντα

Πρέπει να υπομένω τον δειλό ήλιο.