Ήμουν μια νότα
απαράδεχτη
που φιμωνόταν
όπου άκουγε
κραυγή.
Ένα γιούλι
ανήμπορο να
θηλάσει μηνύματα
σε μια μπόρα,
σ’ έναν ήλιο αγέλαστο
εσύ ένας έρωτας
βραχνός,
πού να σέρνεσαι
τώρα;

Σταυρωτό
αγκάλιασμα
αγγέλων

που παλεύουν
με τη μοναξιά
χωρίς να
ξαναβρίσκονται.