Μέσα στα μάτια με κοιτούσες χθες,
Και σήμερα κρυφοκοιτάς τις άλλες!
Χθες μέχρι το πρωί μαζί,
Τώρα δεν έχεις χρόνο για αγκάλες!

Ναι, είμαι ανόητη! Εσύ λογικός.
Ίσως, από την αγάπη μου, κάτι παράκανα.
Ω! κραυγή γυναικών όλων των εποχών:
«Καλέ μου! Τι σου έκανα;»

Τα δάκρυα της νερό και αίμα,
Και το νερό με αίμα, με δάκρυα νίφτηκε!
Όχι μητέρα, αλλά μητρυιά η Αγάπη:
Μέσα στην αγκαλιά της κρύφτηκε.

Αρπάζουν τους αγαπημένους μας τα πλοία,
Τους απαγάγουν δρόμοι – δρέπανα.
Κ’ ο στεναγμός ακούγετε σ’ όλη τη γη:
«Καλέ μου! Τι σου έκανα;»

Μέσα στα χέρια δυνατά δεν έπαιρνα ανάσα:
Αχόρταγη του έρωτα λιχουδιάρα!
Σε μια κακή στιγμή τα χέρια του χαλάρωσαν
Και έπεσε η ζωή σαν τελευταία πεντάρα.