Έτσι με κράτησες
ορφανή στη σκιά
της συνέχειας,
τ’ άδεια μου χέρια
μ’ αγγελικές φτερούγες
από πάνω ως κάτω,
να ψάχνουν,
το αόρατο, το μεγάλο
μέσα στη σκηνή
του θανάτου.