Σου κράτησα το χέρι μέσα στο σκοτάδι
να μη φοβάσαι
να χεις την ψυχή μου ακροβάτη,
μαζί εκεί ψηλά μας βλέπεις;
Στο θεωρείο, απόμακροι θεατές των λαθών μας.
Δε θέλω να σ’ αφήσω.
Κοίτα αυτούς τους θεατρίνους πόσο καλά ξέρουν
ν’ ακροβατούν στο ψέμα και στην αλήθεια αναμεσα,
παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα.
Εμείς όμως βαδίζουμε αλλιώτικα, αθώα
σα τα παιδιά που μόλις μάθανε να περπατάνε.