Στην καρδιά σε ζητώ
αγάπη σε ζητώ
στην καρδιά που γερνά
και γω σε νοσταλγώ
στη ζωή που περνά
και πάει στον καιρό
και πονάς και πονώ
κόσμο σκοτεινό

Μονάχοι μες τη νύχτα
και μες στη λησμονιά
μας φεύγουνε τα χρόνια
δεν γυρίζουν πια
Ήταν η αγάπη μας
μια άνοιξη χρυσή
και γι’ αυτό η πληγή
πονάει πιο πολύ
Τα χέρια μου στα χέρια σου τα κράτησες
Τις μέρες μας τις λίγες τις περπάτησες
Κάποιο πικρό πρωί
που έφυγες και συ
για να `βρεις άλλη γη
που δεν υπάρχει αρχή...

Στην καρδιά σε ζητώ
αγάπη σε ζητώ
στην καρδιά που γερνά
και γω σε νοσταλγώ
σαν σκιά μου περνάς
και πας μες στον καιρό
και πονάς και πονώ
καθώς σε καρτερώ

Μονάχοι μες τη νύχτα...