Άλικα, ωχρά φεγγαρόφωτα
θρηνήστε για τη αυγή
που δε θα φέξει άλλη φορά
πάνω απ’ την κοιμισμένη κόρη
με τη Σιβύλλεια ομορφιά
που κάποτε
στα γκριζοπράσινα μάτια της
μεθούσαν του κόσμου τα θάματα!
Ονειρευόταν κοχλάσματα από πάθη
χαρές, του γάμου τις χρυσοκαμπάνες
μα οι μολπές των ελπίδων της είχαν
επωδούς, θρηνητικές...