Λυσιτελείς πόθοι ανεβαίνουν ως τα μάτια μου
ή μάλλον λυσιτελείς οργές
που σαν τα πουλιά του χιονιού
στολίζουν με χρυσάνθεμα τις φωλιές τους.

Δεν έχω τραγούδια
ούτε φωνή
κι ο κόσμος δεν έχει παράθυρα
ούτε και μαύρα παραθύρια για τις φώκιες.
Ίσως ξανάρθω μια μέρα
για τη γιορτή των λουλουδιών
και σου φέρνω βατόμουρα
απ'την όχθη των δακρύων μου.