Έχει πέσει το βραδάκι,
κάθομαι σ’ ένα παγκάκι
μόνος μου, λιγάκι να σκεφτώ,
γνώρισα τα γράμματά σου,
διάβασα που γράφεις "γειά σου"
κι όλα τελειώσαν στο λεπτό.

Όλα μου τα πήρες, μ’ άφησες,
την ψυχούλα μου την ξάφρισες,
είσαι της ζωής μου ο ληστής.

Μέσ’ στην πόλη τριγυρνάω,
σε βιτρίνες σταματάω,
άδικα σε ψάχνω να σε βρω,
βάζω μπρος για το Μουσείο,
έπεσε λιγάκι κρύο,
έκλεισα χιλιόμετρο περπατητό.

Όλα μου τα πήρες, μ’ άφησες,
την ψυχούλα μου την ξάφρισες,
είσαι της ζωής μου ο ληστής.

Μια ιδέα στο μυαλό μου
μου φωνάζει για καλό μου
όλα αυτά πως είναι υπερβολή,
το καπέλλο μου πετάω,
πονηρά χαμογελάω,
νιώθω τώρα ελεύθερο πουλί.

Όλα μου τα πήρες, μ’ άφησες,
την ψυχούλα μου την ξάφρισες,
είσαι της ζωής μου ο ληστής. ( χ6 )