Ε, ρε Παναγιά μου, γκρινιάρα!

Άκου ασίκη μου τι θέλω από σένα
τώρα που θα παντρευτούμε!

Θέλω μπριλάντια να μου δώσεις,
μες στα διαμάντια να με χώσεις
και να `μαι πάντοτε ντυμένη
μες στα πετράδια βουτηγμένη.

Βρε, τι πετράδια μου λες τώρα
εγώ για σε θα πάρω φόρα
και στο λαιμό σου, βρε γοργόνα,
θα σου κρεμάσω μια κοτρώνα.

Να ποζάρω στην Αθήνα
σαν φοράδα στο παχνί
και του μέλιτος το μήνα
θα τον κάνω στο Δαφνί.

Θέλω γλυκά να με νταντεύεις,
να με φιλάς, να με χαϊδεύεις,
μ’ αγάπη πάντα κι αρμονία
να μας ζηλεύει η κοινωνία.

Αχ, χαϊδεμένο μου τρυγόνι,
όταν ο έρως θα φουντώνει,
στην αγκαλιά μου θα σ’ αρπάζω
και στις γροθιές θα σε ταράζω.

Να ποζάρω στην Αθήνα
σαν φοράδα στο παχνί
και του μέλιτος το μήνα
θα τον κάνω στο Δαφνί.

Θέλω να μ’ έχεις στα μετάξια,
να μου `χεις άλογα κι αμάξια
και μ’ αυτοκίνητο να βγαίνω
και στο σεργιάνι να πηγαίνω.

Για να σου δείξω τι αξίζεις,
θα τα `χεις όλα όπως ορίζεις
κι αντί γι’ αμάξι για την ώρα,
θα σου `χω μια νεκροφόρα.

Να ποζάρω στην Αθήνα
σαν φοράδα στο παχνί
και του μέλιτος το μήνα
θα τον κάνω στο Δαφνί.

Θέλω, αθώα μου παρθένα,
νυφούλα σαν θα ρθεις σε μένα,
να `ρθεις αγνή και τιμημένη
και να μην είσαι φιλημένη.

Φως μου, το λόγο μου σου δίνω,
πως θα `μαι αγνή ωσάν το κρίνο,
και για βεβαίωση περίσσια
στο γάμο σου θα `χεις βαφτίσια.