Τη κόρη μάνα του παπά
απ’ τη όμορφη Αντώνια,
από τον κόσμο μυστικά
την αγαπώ δυο χρόνια.

Αμάν παπαδοπούλα μου
μου πήρες τη καρδούλα μου.

Τα μάτια της τα γαλανά
ένα πρωί σαν τα άλλα,
σωστή πως ήταν μάνα μου
μου φάνηκε νεράιδα.

Αυτά τα μάτια τα γλυκά
που τα βρες κόρη του παπά.

Όπου κι αν πάω κι αν σταθώ
δεν βγαίνει απ το μυαλό μου
και κάθε βράδυ μάνα μου τα
η βλέπω στ όνειρο μου.

Μικρή παπαδοπούλα μου
λυπήσου τη καρδούλα μου.

Στη παπαδιά μανούλα μου
να πάς το μεσημέρι
και να της πεις την κόρη της
πως την εθέλω ταίρι.

Η κόρη σου ρε παπαδιά
μου χει καμένη τη καρδιά.