| |
 | Είμαι γυφτάκι |
| | |
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου, γυαλίζω το παρμπρίζ
και τα όνειρά σας σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου, πουλάω και την ψυχή μου
Στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι, δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές
Και τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου, τους κοπαδίτες
τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες, μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ α πορτέ
με περιμένει
Κάνω παιχνίδι με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια
γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν
Στα τασάκια από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς της πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια
Κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκια του πλανήτη, σκατοκαριόλες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Δημοφιλία: 100% (13 ψήφοι)
Αναγνώσεις: 43907
Σχόλια: 9
Αφιερώσεις: 1
| | | | | | | |
| | |  ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ @ 03-05-2005 |
|
costas153
26-01-2017 08:05 | Μια ερμηνεία κι από μένα για το φίλο:
Καταρχάς βλέπω ότι το ποίημα χωρίζεται σε δύο κομματια με διαφορετικό μοτίβο, ένα από την αρχή μέχρι τη μέση (πριν το σόλο του κλαρίνου) και ένα από τη μέση (μετά το σόλο) μέχρι το "κάνει νάζια...", και καταλήγει με μία κρίση ("είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες"). Τα δύο κομμάτια φαίνονται πολύ διαφορετικά στο ύφος κι αυτό με κάνει να πιστεύω ότι αναφέρονται σε δύο διαφορετικά άτομα, από τη μια το γυφτάκι κι απ' την άλλη το κατεστημένο, ο νεοέλληνας αν θες (στον οποίον αναφέρεται και σε αλλα κομμάτια του ο τζίμης). Έτσι ο τζίμης αντιπαραβάλλει το γυφτάκι με το κατεστημένο και στο τέλος κρίνει αρνητικα την απορριψη και το ρατσισμό του κατέστημενου προς το γυφτάκι.
Πάμε τώρα ένα-ένα. Το πρώτο περιγραφει το γυφτάκι. Αυτό που το συναντάς στο δρόμο και σου καθαρίζει το παρμπρίζ. Κι ενώ εσύ κάθεσαι στο αυτοκίνητο σου μια χαρά και κάνεις τα "όνειρα" σου, αυτό κάνει ότι μπορεί για να επιβιώσει -- πουλάει λουλούδια, κουλούρια, μέχρι και την ψυχή του. Και το γυφτάκι δεν είναι σ' αυτήν την κατάσταση επειδή δεν είναι ικανό για κάτι καλύτερο (αυτό που λένε οι αμερικάνοι, ότι αν είσαι φτωχός φταις εσύ γι' αυτό). Αντίθετα, η ζωή το έφερε σε αυτό το σημείο, και για να στο αποδείξει (ο τζίμης) κάνει σύγκριση με τα παιδιά σου (τα οποία, δυστυχως, παρόλο που είναι η ελπίδα μας, το μέλλον μας, τα "μπουμπούκια" μας, τα μεγαλώνουμε μεσα στο μίσος, στη "χολή"). Το γυφτάκι λοιπόν είναι γατόνι, σπίθα (η ζωή το έκανε να είναι ετσι άλλωστε), καρφώνει "στο μαυροπίνακα τους σπασίκλες μαθητές", τα τσιράκια, τους κοπαδίτες και γενικά την πλειοψηφία. Και στο τέλος λέει ειρωνικά "μπήκα κι εγω στην ευρώπη και με περιμένει τώρα μια πολυτελής ζωή (η -- ψεύτικη; -- υπόσχεση της ευρωπης)".
Και αυτή η εικόνα αντιπαραβάλλεται στο δεύτερο μέρος με τον νεοέλληνα, ή, για να είμαστε πιο δίκαιοι, με τη χειρότερη εκδοχή του. Αυτός είναι μπαμπέσης, "κάνει παιχνίδια με λόγια και με νότες, έχει κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια". Αυτός λοιπόν πουλάει έρωτα σε κάποια κακόμοιρα (άγουρα=άπειρα) κοριτσάκια και και τα "φυτεύει στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν". Μετά τον περιγράφει λίγο περισσότερο, καπότες στα τασάκια, λεφτά πολλά, τα οποία φυσικά δεν αγοράζουν την παιδεία, γιατί πάει ακόμα και "βαραει κουδούνι στις καφετζούς τις πόρτες". Και μετά ο ποιητής περιγράφει τη νεολαία μας που ποδοπατιέται (καρμανιόλα) για να μπει σε μια (κωλο)ντίσκο.
Εν τέλει κάνει αυτή την κρίση: δεν έχουμε λόγο εμείς (και πόσο μάλλον το άτομο που περιγράφει επάνω) να αισθανόμαστε ανώτεροι από κάποιες κοινωνικές ομάδες (από τους γύφτους στην προκειμένη). Αν το καλοσκεφτείς λέει είμαστε όλοι τα ίδια σκατα, είμαστε θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες, είμαστε *όλες* (για να το κάνει πιο προσβλητικό στους "αντρακλαράδες") ένα μάτσο βιόλες. Και αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν αυτο (οι ρατσιστές, οι "σκατοκαριόλες") του προκαλούν αηδία, τους θεωρεί καρκίνο για τον πλανητη. | Sok_Sey
29-10-2014 11:15 | Για τον φίλο που ήθελε ερμηνεία:
Το συγκεκριμένο τραγούδι περιγράφει τα τραγούδια του Πανούση και το πως νοιώθει ο ίδιος από μία πολύ θλιβερή οπτική γωνία. Πάμε λοιπόν στίχο-στίχο:
"Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου" (= είμαι η αηδία για τον καθωσπρεπισμό, εξωκοσμικός, κατακριτέος)
"με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου, γυαλίζω το παρμπρίζ
και τα όνειρά σας" (γυαλίζω = ομορφαίνω και κάνω πιο κομψά τα όνειρά σας με τα τραγούδια, όπως ένα γυφτάκι γυαλίζει με τα πατσαβούρια τα μπαμπρίζ)
"σε στάσεις λεωφορείου με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου, πουλάω και την ψυχή μου (συνεχίζει η παρομοίωση με γυφτάκι, τα τραγούδια του είναι η ψυχή του και τα πουλάει δημόσια σαν γυφτάκι κουλουρτζής-λουλουδού)
"Στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου" (τα πουλάει σε νέους - τα γυμνάσια παρομοιάζονται με τάφοι)
"τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή" (τα κουλούρια- τραγούδια ενέχουν πικρία)
"γλώσσα σφουγγάρι" (όπως λέμε ¨μυαλό σφουγγάρι" μόνο που εδώ το ταλέντο το έχει η γλώσσα)
, "δαίμων του κυλικείου" (το ταλέντο αυτό είναι εκτός μαθήματος, στον ελέυθερο χρόνο και χώρό)
"στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές Και τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου, τους κοπαδίτες
τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες" (αυτό δεν χρειάζεται εξήγηση, αναφέρει αυτούς που "τιμωρεί" με τη γλώσσα του)
"δουλειές με φούντες" (=μεγάλη μπίζνα η είσοδος στην Ευρώπη), "μπαίνω με τα τσαρούχια" ("μπήκαμε χωρίς μεγάλες αντιρήσεις και ως βλάχοι - μη ευρωπαίοι)
"στο σαλονάκι" (υποτιμά το κυριλέ στυλ της ΕΕ) "της Ευρώπης μια ζωή πρετ α πορτέ με περιμένει", (αυτό που μας περιμένει συνέχεια στην Ευρώπη, είναι έτοιμο κομμένο και ραμένο για άλλους από εμάς όπως αυτοί θέλουνε)
"Κάνω παιχνίδια με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια" (δε θέλει εξήγηση)
"γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν
Στα τασάκια από έρωτες καπότες" (παραδοχή ότι τα τραγούδια του είναι αποπλανητικά στα ερωτικά θέματα)
"με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά" (παροδοχή της φιλοχρηματίας του)
"βαράω κουδούνι στης καφετζούς της πόρτες" (παραδοχή της ενασχόλησής του με το μεταφυσικό)
"η σκονισμένη νεολαία" (δεν κουνιέται, έχει σαπίσει) "σαβανωμένη συνολάκια" (νεκρή και ντυμένη όμορφα) "Κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες" (κάνει νάζια δηλαδή τίποτα σημαντικό, ενώ είναι κάτω από τη λαιμητόμο - έτοιμη να πεθάνει)
"θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες" (απλά τέλειο, δε χρειάζεται εξήγηση)
"είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες"
"σας σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκια του πλανήτη, σκατοκαριόλες" (έτσι θα ένοιωθε όντας αυτό το γυφτάκι)
Σωκ. | τσακ μπαμ
26-04-2012 16:00 | είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες | Frida Kahlo
18-04-2011 05:30 | Πώς τα περιγράφει όλα τόσο εύκολα, τόσο απλά; | npass
04-08-2009 14:10 | Άψογο !!! | flik9891
01-10-2008 09:58 | Mporei kaneis na mou eksigisei ligo analutika tous stixous, sxedon strofi me strofi.
Fovero, alla thelw na to katalavw olo | trypes
14-09-2006 07:32 | re,anatrixiazw kathe fora pou to akouw...kai den eimai tetoios typos | Ανώνυμο σχόλιο
03-07-2006 | dakrizo me afto to tragoudi | Ανώνυμο σχόλιο
26-05-2006 | "Ονειρώξεων λεκέδες..." Μακράν οι πιο δυνατοί στίχοι του Πανούση | Αφιερωμένο από Nikos - Xiro-Drama
για Ευούσκα Μπαρμπαγιάννη - Drama
20-05-2005 02:24 | Ουδέν σχόλιον. ::razz.:: ::razz.:: |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
