Αχ, βρε Μαίρη τι μου έκανες όταν έφυγες
να σε έχω εδώ στο χέρι
και να πάθαινα χουνέρι.
Από τότε που με άφησες τρελάθηκα
έκανα κάθε προσπάθεια
να ‘μια τώρα που κατάληξα.

Της νύχτας τα καμώματα
τα ξημερώματα τα βλέπει η μέρα και γελά.
Κοίτα πως τα έμπλεξα, πως τα κατάφερα
πρέπει να φύγω στα σκαστά.

Σιγά, σιγά προσεκτικά τα ρούχα πήρα αγκαλιά
μην και ξυπνήσει αυτή
που τ’ όνομα δεν μου ‘χει πει.

Που να είσαι, σε ποιανού μέσα την αγκαλιά
όλα δείχνουν ουδέτερα, τυπικά
χωρίς εσένα μόνος τριγυρνάω.

Όμως βαρέθηκα, έχω χάσει τα ενδιαφέροντα
κοίτα κιόλας που κατέληξα.

Της νύχτας τα καμώματα
τα ξημερώματα τα βλέπει η μέρα και γελά.
Κοίτα πως τα έμπλεξα, πως τα κατάφερα
πρέπει να φύγω στα σκαστά.

Σιγά, σιγά προσεκτικά τα ρούχα πήρα αγκαλιά
μην και ξυπνήσει αυτή
που τ’ όνομα δεν μου ‘χει πει.