Άλλοι
προσχηματίστηκαν φιλία
αγγίζοντας με το μάγουλο τα σωθικά μου
ωσότου χάθηκαν και αυτοί.

Κι άλλοι
κι άλλοι.

Και κάπου στο ξημέρωμα
χάνω το μέτρημα
και ξαγρυπνώ
με το χέρι του ήλιου
να ανοίγει τις κουρτίνες,
με μια γκρίζα γάτα
να καθρεφτίζει νιαουρίζοντας
τα παράπονά μου
και το παράθυρο κλειστό
να φρουρεί
έναν σεσημασμένο κόσμο

χτισμένο εξ ολοκλήρου από σοβά.