Φύγετε, φύγετε,
Ο ξενώνας ολόκληρος είναι για τους διαβάτες.

- Είναι δικός μας, είναι δικός μας,
Κοντά τριακόσια χρόνια.
Είναι δικός μας, είναι δικός μας,
Από την πόρτα με τις μεγάλες κλειδαριές,
Μέχρι τις ράχες ψηλά στις καμινάδες.

- Φύγετε, φύγετε,
Ο ξενώνας ολόκληρος είναι για τους διαβάτες.

- Ξέρουμε, ξέρουμε,
Τα ερείπια και τις ρωγμές,
Αλλά είμαστε εμείς μονάχα που αξιώνουμε
Να αντικατασταθούν τα γέρικα χαλάσματα
Από του κατωφλιού την άκρη ως τα πατάρια.

- Φύγετε, φύγετε,
Ο ξενώνας ολόκληρος είναι για τους διαβάτες.

- Τιμούμε εκείνους που έφυγαν απ’ τη ζωή
Βαθιά μες στα μεγάλα τους κρεβάτια από βελανιδιά,
Ζηλεύουμε αυτούς που πέθαναν
Χωρίς να υποψιάζονται τις κραυγές του μίσους
Που χιμούν από πεδιάδα σε πεδιάδα.

- Φύγετε, φύγετε,
Ο ξενώνας ολόκληρος είναι για τους διαβάτες.

- Είναι δικαίωμά μας, είναι δικαίωμά μας,
Να διακοσμήσουμε με το σημάδι μας, ενός αετού·
Είναι δικαίωμά μας, είναι δικαίωμά μας,
Να έχουμε σύμφωνα με τους κανονισμούς δικά μας,
περισσότερο απ’ όσο είναι απαραίτητο σίκαλη και κριθάρι.

- Φύγετε, φύγετε,
Χειρονομίες και λόγια δεν κάνουν πλέον τίποτε.
Φύγετε, φύγετε,
Και να γνωρίζετε καλά
'Οτι το δίκαιο το δικό μας, είναι η πείνα μας.