Ποτὲ δὲν ὑποπτεύεσαι
πόσο παλεύει μὲ τὴν παγωνιὰ ὁ πεθαμένος κῆπος
γιὰ νὰ χαρίσει στὰ πουλιὰ τὴν ἄνοιξη.
Ποτὲ οἱ μέλισσες
πού θὰ ρουφοῦν τὰ ἄνθη του,
πῶς βγῆκε ἀπὸ τὸ θάνατο δὲ θὰ γνωρίσουν
κι οἱ πεταλοῦδες
θὰ `ναι πάντα ξέγνοιαστες.
Μόνο αὐτὸς θὰ ξέρει·
αὐτὸς ποὺ ἔζησε τὴν περιπέτεια τοῦ νεκροῦ
καὶ εἶναι
μὲς στὴν ὀμορφιὰ του λυπημένος.