Και επιμένει η αυγή τα χρώματά της να προσφέρει
στους κοιμισμένους
απ΄το βουνό προβάλλοντας,
και το αηδόνι το τρελό τραγούδι του
κι η θάλασσα που παφλάζει στα κανάλια,
τον καημό της.
Όμως
χέρι κανένα
το παράθυρο ν΄ανοίξει δε σηκώνεται,
καμιά ψυχή να κρεμαστεί,
κανένα όνειρο
μες στη δροσούλα να βουτήξει.
Όλοι κοιμούνται.
Δεν ξαγρυπνάει πια κανείς.