Χύθηκε Χρόνος Ἄχρονος
καί ἐν ριπῇ ἀγάπης
ἐνεφύσησε ζωήν.
Πότε συμβαίνουν ὅλα;
Συν-βαίνουν ὅλα.

Ὁ κάθε χτύπος στό ρολόϊ μου
καί μια καμπάνα πένθιμη
γιά τήν καταραμένη πτώση-γενική
Τῆς φύσης , Τοῦ ἀνθρώπου καί Τοῦ χρόνου
πού τρώγεται καί τρώει-τό σαράκι τοῦ χρόνου
σκοτώνει καί σκοτώνεται.

Σκοτώνω τήν ὥρα μου, σκοτώνω τόν χρόνο
νεκρός κεῖται ὁ χρόνος
ὀσμή νεκροταφείου στά ὡρολογοποιεῖα
περιδινεῖς οἱ λεπτοδεῖκτες νά χτυποῦν
τήν ἀγωνία τῆς ἀπώλειας, τήν ἀγωνία τοῦ θανάτου
λεπτό λεπτό σφυρηλατεῖται ἡ αἰωνιότητα
στάζει ὁ μόχθος τοῦ Καιροῦ
ὡς θρόμβοι αἵματος στόν ρόγχο τῆς Στιγμῆς.

Καί ἐν τῇ ρύμῃ τοῦ χρόνου,
χρῶμαι τῷ χρόνω, ὁ χρόνος εἶναι χρῆμα.

Λοιπόν, πλούσιος νεκρός ὁ χρόνος.

Γι'αὐτό φείδου, φείδου τοῦ χρόνου
φείδομαι, εἶμαι φειδωλός,
χρόνια συνήθεια ἡ φειδώ τοῦ χρόνου
ἐν τούτοις, δέν τοῦ παίρνεις οὔτε κοκκαλάκι.
Μακρύς μακρύς καλόγερος
καί κόκκαλα δέν ἔχει.

Χρόνος καπνός
Χρόνια καπνός
Ζωή καπνός

καί χρόνιο το θανατικό.
Νόμος σοῦ λένε τῆς ζωῆς, ἐνῶ μιλοῦν γιά θάνατο.

Τόμους κατάπιαν τα ἀδηφάγα χρονικά
τά χρονικά τοῦ χρόνου
νά ὑπερβοῦν τόν ἀνυπέρβλητο.

Ἄ! αἰωνιότητα,
πικρή ὀσμή τῆς ἀκαταληψίας!