Χρόνια περάσανε θλιμμένα
μα δε χωρίσαμε ποτέ,
πάντα με χείλια φλογισμένα
πάντα ακούραστε ερασταί.

Χειμώνα μα και καλοκαίρι
ζούσαμε όνειρα γλυκά,
στον ουρανό γλυκό μου ταίρι
χρίζαμε τ’ άστρα μαγικά.

Τέτοια αγάπη ποτέ δεν θα πεθάνει
σαν αιθέριο τραγούδι θα ζει,
τις καρδιές μας αιώνια θα δένει
κι ως τον τάφο θα ζούμε μαζί.

Τέτοια αγάπη ποτέ δεν θα πεθαίνει
τέτοια αγάπη μεγάλη, τρανή,
στην πεζή μας ζωή θα μας δίνει πνοή
σαν γαλάζιο θα λάμπει πρωί.

Πάντα χαρούμενα θα ζούμε
σαν τα ξένοιαστα πουλιά,
όσο τα χρόνια κι αν περνούνε
χίλια θ’ αλλάζουμε φιλιά.

Σε μπόρες και σε καταιγίδες
τ’ όνειρο θα χαμογελά,
με της αγάπης τις ελπίδες
μες στην καρδιά μας θα μιλά.

Τέτοια αγάπη ποτέ δεν θα πεθαίνει
τέτοια αγάπη μεγάλη, τρανή,
στην πεζή μας ζωή θα μας δίνει πνοή
σαν γαλάζιο θα λάμπει πρωί.

Πάντα χαρούμενα θα ζούμε
σαν τα ξένοιαστα πουλιά,
όσο τα χρόνια κι αν περνούνε
χίλια θ’ αλλάζουμε φιλιά.