Η σάρκα μου γδύθηκε τα όνειρά μου
σπαρμένα κομμάτια ακινησίας
δάκρυα κομματιασμένα σε λιμνάζοντα νερά.

Γλιστρά κι ακροβατεί
ασημένιο το φεγγάρι γυρτό
στην πλάτη κουρασμένου ουρανού.
Στέκομαι στην άκρη του γκρεμού
και αφουγκράζομαι
το κύμα
που σκάει παραπονιάρικο στα βράχια
το σφύριγμα του αέρα
που κυλά στ’ άσπρα φτερά των γλάρων
μυστήριο ψιθύρισμα εμπιστευτικό.

Κοιτάζω τα πόδια μου
τη γη μου
δυο ρόδες
να κυλούν τα όνειρά μου.

Πάνω στους ωκεανούς
νωχελικά ξαπλώνουν οι ματιές μου.
Σε ήλιους μακρινούς ζεστούς
απλώνεται η ψυχή μου.
Τα χέρια ξεδιπλώνω
ν’ αγκαλιάσω την αποστροφή σου.
Σου δείχνω χίλιους δρόμους
χίλια πρόσωπα και μύρια χρώματα.
Πινελιές μαβιές στο φρύδι τ’ ουρανού
ξεδιπλωμένες κόκκινες, κίτρινες κορδέλες
στο γαϊτανάκι της αποδοχής.