Ένας ποντικός αισθηματικός
νεαρός με δίχως πείρα
τι τρελά που ‘ναι τα νιάτα
έτσι τα ‘φερε η μοίρα
κι ερωτεύτηκε μια γάτα.

Μπλέξιμο κακό για τον ποντικό
απ’ την τρύπα του κρυμμένος
καμαρώνει την γκριζέτα
κι ονειρεύεται ο καημένος
άσπρα πέπλα και κουφέτα.

Ώσπου μια βραδιά
ξεθαρρεύει και ζυγώνει
την ιδανική του νύφη
αλλά αυτή τονε μαγκώνει
και τον πνίγει τον ερίφη

Αχ, βρε ποντικέ
αχ, βρε ποντικέ αισθηματικέ
το χαμό σου όλοι κλαίνε
μέγα πλήγμα ο θάνατος σου
μα εδώ πέρα που τα λέμε
τα ‘θελε κι ο εαυτός σου.

Αχ, βρε ποντικέ
αχ, βρε ποντικέ.