Πέρασα, είκοσι χειμώνες ξεπέρασα.
βγήκα από την άλλη, δε γέρασα
ότι με κεράσανε κέρασα.

Μπόρεσα στο στενό τον κόσμο και χώρεσα
τα πιο τρύπια ρούχα μου φόρεσα
τη φτηνή ζωή μου συγχώρεσα.

Και τώρα δεν περιμένω, δεν περιμένω πια κάτι
και είμαι εντάξει όταν βρίσκω κανένα μικρό κομμάτι αγάπη.
Όχι δεν περιμένω, το ξέρω ότι είναι απάτη
και είμαι ευχαριστημένος και μ’ ένα μικρό κομμάτι αγάπη.

Μύρισα, το άρωμά σου πάνω μου μύρισα
στου θεού το αυτί το ψιθύρισα.
σέμισα μέχρι που πλημμύρισα.

Λέρωσα, και τα δυο μου χέρια τα λέρωσα
σ’ άγνωστα δωμάτια ξημέρωσα.
ότι ένιωσα σ’ το φανέρωσα.

Και τώρα δεν περιμένω, δεν περιμένω πια κάτι
και είμαι εντάξει όταν βρίσκω κανένα μικρό κομμάτι αγάπη.
Όχι δεν περιμένω, το ξέρω ότι είναι απάτη
και είμαι ευχαριστημένος και μ’ ένα μικρό κομμάτι αγάπη.

Σκάλωσα, τόνους αλκοόλ κατανάλωσα
τα ‘φτιαξα και τα ξεχαρβάλωσα
σκίστηκα και με ξαναμπάλωσα.

Γδύθηκα, να ‘μαι κάποιος άλλος αρνήθηκα
μες στις αγκαλιές που κοιμήθηκα
όσο αδίκησα αδικήθηκα.

Μπλέχτηκα, την παραξενιά μου ανέχτηκα
και τα λάθη μου παραδέχτηκα
το λίγο του κόσμου το δέχτηκα.

Και τώρα δεν περιμένω, δεν περιμένω πια κάτι
και είμαι εντάξει όταν βρίσκω κανένα μικρό κομμάτι αγάπη.
Όχι δεν περιμένω, το ξέρω ότι είναι απάτη
και είμαι ευχαριστημένος και μ’ ένα μικρό κομμάτι αγάπη.