Στα φώτα βαθύ κατακόκκινο χρώμα
κι εμείς μοναχοί στου ονείρου το δώμα
μ’ ανάσες που σμίγουν, χείλη που καίνε
και πάθη κρυφά που τα λόγια δε λένε.

Σ’ αυτό το πρώτο ταγκό
εσύ κι εγώ κι οι δυο εκεί,
χαμένοι σε μια διαδρομή
που η μοίρα τρελά μας πηγαίνει

Κορμί με κορμί και το κάθε μας βήμα
κρατάω το ρυθμό μες στου πόθου το κύμα.
Οι λέξεις μικρές τη στιγμή να χωρέσουν
μα οι ματιές φλογερές καταιγίδες θα πέσουν.

Σ’ αυτό το πρώτο ταγκό
εσύ κι εγώ κι οι δυο εκεί,
χαμένοι σε μια διαδρομή
που η μοίρα τρελά μας πηγαίνει

Σ’ αυτό το πρώτο ταγκό
που ‘ναι γραφτό κι ίσως η αρχή
να ζούμε για πάντα μαζί
κι ας ήμασταν πριν λίγο ξένοι.
Στο πρώτο ταγκό.