Κόσμημα χρυσό, ξεθάφτηκε κι αυτό
μαζί σου
Μαζί σου ήταν θαμμένο, χρυσό κι αγαπημένο
όπως κι εσύ
Το βγάλανε απότομα, μέσα από τα χώματα
ψυχή μου
Και σένανε μαζί, γλυκιά παντοτινή
μάνα παντοτινή

Σαν πικρό αντίδοτο, αυτό ήταν αναλλοίωτο
εσύ όμως όχι
Η ψυχούλα σου χρυσή, ίδια πάντα κι ακριβή
σαν το κόσμημα
Μα πρόσεξα θαρρείς, ποτέ δε θα χαθείς
μόνο το σώμα
Λυπάμαι και πονώ, που πια δε μπορώ
να σ αγγίξω να σε δω

Ξέρω όμως πως είσαι, πως είσαι εδώ μαζί μου
το νιώθω, σ' αγαπώ
Μόνο αν δεν αγαπάμε και κάποιονε ξεχνάμε
τότε πεθαίνει

Μάνα μου, μάνα μου
αγαπημένη
Μάνα μου, μάνα μου
είσαι ένα κόσμημα