Μέσα στη νύχτα σιωπηλή η Σαλαμίνα
με τους σκοπούς να βηματίζουνε αργά.
Τα βήματα τους αντηχούν στη λαμαρίνα
κι η υγρασία τους ποτίζει τα κορμιά.

Γκρίζο ατσάλι αραγμένο στις προβλήτες
κι ο προβολέας να σαρώνει από μακριά.
Μηχανουργεία, Δέλτα Κάπα κι αποθήκες
κάτω στο τζιπ της εφοδείας ξεκινά.

Στριφογυρίζεις στο στενό σου το κρεβάτι
μετρώντας μέρες που ‘χουν γεύση από σκουριά.
Ο ύπνος ντύνει τις εικόνες με σκοτάδι
και μες στα όνειρα ο ναύσταθμος γλιστρά.