Στα σύρματα ματώνει το φεγγάρι
κι από μακριά να τραγουδούν
κάποιοι φαντάροι,
μα πιο καμιόνι πρωί ακόμα
γι αλλού θα σ’ έχει πάρει.

Στα πόδια σου μια πόλη κοιμισμένη
και στο μυαλό σου
η ζωή σου στοιχειωμένη,
το παρελθόν σου είναι παλτό σου
και τώρα σε ζεσταίνει.

Τις νύχτες σου γυναίκα δεν θα νιώσει
κι όταν της πεις γι αυτά
όταν θα έχουνε τελειώσει,
χωρίς να σκύψει πάνω στη θλίψη
θα σε ξαναπληγώσει.