Έμαθα ν’ αγαπάω μέσα στα αίματα
να χαμογελάω μέσα στα ψέματα
να μη με νοιάζουν όσοι βγάζουνε μαχαίρια
και με σφάζουν.

Έμεινα, μόνος μου όσος υπέμεινα
κι αυτή η παρέα με χαλάει
όταν αρχίσει να μιλάει
και να φύγω δεν μπορώ.

Έχω ένα καημό,
έχω ένα καημό.

Μάλωνα, με την υγειά μου που μεγάλωνα
σαν το κρασί μου εγώ πάλιωνα
στην αποθήκη, σε μια θήκη
σε μια απρόσμενη συνθήκη.

Γέρασα κι ίσα που χαμογέλασα
όσα πέρασα δεν άφησα να φύγουν
γι να φύγω μόνο εγώ.

Έχω ένα καημό,
έχω ένα καημό.

Έχω ένα καημό μες στο μυαλό
να τον ξεχάσω δεν μπορώ
και δεν μπορώ να αρνηθώ
ότι λιγάκι φταίω κι εγώ.

Αναστολές έχω πολλές
και μου σβήνεις οφειλές
χρωστάω εγώ, πληρώνω εγώ
τις εποχές μας τις καλές.