Ότι για μένα κι αν σκεφτείς
κι ότι για με στον κόσμο πεις
δεν είναι αλήθεια, ειν΄ παραμύθια.
Χάος η ανθρώπινη καρδιά
κι είναι δουλειά πολύ βαριά
να την γνωρίσεις, αν δεν τη ζήσεις.

Μπορεί αστεία να μιλώ,
μπορεί να παίζω να γελώ μα στην ψυχή να κλαίω.
Πως τα φαινόμενα απατούν
κι άλλοι πολλοί θα σου το πουν όπως εγώ στο λέω.

Τι ξέρεις εσύ για μένα,
γι αυτά που ζω και τα περασμένα
τι ξέρεις για τα όνειρά μου
για κάθε πίκρα, κάθε χαρά μου.

Τι ξέρεις εσύ για μένα,
αν έχω κλάψει για σένα
κι αν δεν εσκέφθηκα να σου πω,
πολλές φορές σ’ αγαπώ
κι αν δεν εσκέφθηκα να σου πω,
πόσο πολύ σ’ αγαπώ.

Όσα κι αν λες εσύ για με,
στερνέ μου της καρδιάς λυγμέ
όλα τα ξέρω, και υποφέρω.
Γιατί δεν μπόρεσα ποτέ
φίλος να γίνω εγώ με σε
να σου μιλήσω και να σε πείσω.

Πως την φτωχή μου τη ζωή και της καρδιάς μου τη πνοή
μέσα στα δυο σου χέρια
εσύ μονάχα την κρατάς και μ’ ένα ναι σου με πετάς
στον ουρανό, στ’ αστέρια.

Τι ξέρεις εσύ για μένα,
γι αυτά που ζω και τα περασμένα
τι ξέρεις για τα όνειρά μου
για κάθε πίκρα, κάθε χαρά μου.

Τι ξέρεις εσύ για μένα,
αν έχω κλάψει για σένα
κι αν δεν εσκέφθηκα να σου πω,
πολλές φορές σ’ αγαπώ
κι αν δεν εσκέφθηκα να σου πω,
πόσο πολύ σ’ αγαπώ.