Σαν σουρουπώνει στη πικρή τη ξενιτειά
και τα καντήλια τους ανάβουνε τα αστέρια
έρχεται η θλίψη και φωλιάζει στην καρδιά
και σ’ αγκαλιάζει με τα μαύρα της τα χέρια.

Σαν σουρουπώνει στην πικρή τη ξενιτειά
και αγιοκέρια τρεμοσβήνουνε τ’ αστέρια
πουλιά οι θύμησες γυρνούν απ’ τα παλιά
και φέρνουν άνοιξες και φέρνουν καλοκαίρια.

Των αναμνήσεων η λιτανεία
της περασμένης σου ζωής ταινία
περνά στης σκέψης σου κάποια γωνία
και σε γεμίζει μελαγχολία
στης ξενιτιάς σου την αγωνία,
των αναμνήσεων η λιτανεία.

Σαν σουρουπώνει στη πικρή τη ξενιτειά
κι είναι χειμώνας κι είναι κρύο κι είναι χιόνια
έρχονται οι ανάμνησες καυτές σαν τη φωτιά
και σου θυμίζουν χαρούμενα άλλα χρόνια.

Σαν σουρουπώνει στη πικρή τη ξενιτειά
κι οι συννεφιές σκεπάζουν σάβανα τ’ αστέρια
μέσα στις σκέψεις σου οι θύμισες γυρνούν
και φτερουγίζουνε σαν άγρια περιστέρια.

Των αναμνήσεων η λιτανεία
της περασμένης σου ζωής ταινία
περνά στης σκέψης σου κάποια γωνία
και σε γεμίζει μελαγχολία
στης ξενιτιάς σου την αγωνία,
των αναμνήσεων η λιτανεία.