Ένα βράδυ πάλι κοντά σου θα βρεθώ,
ένα βράδυ και μετά πάλι σκοτάδι.
Ποια εγώ που δε ζητιάνεψα ποτέ
της αγάπης τον ιδρώτα και το χάδι.

Τις ξεπέρασα λοιπόν τις αντοχές
κι είπα χαλάλι γιατί ο έρωτας νικάει.
Μα δε με παίρνει πια για υπερβολές
κι απαγορεύω στην καρδιά μου να πονάει.
Να πονάει.

Δεν πρέπει να σε ξαναδώ,
δεν το αντέχω, δεν μπορώ,
να σε μοιράζομαι σου λέω με σκοτώνει.
Δεν πρέπει να σε ξαναδώ
όσο πολύ κι αν σ’ αγαπώ
αφού η ζωή σου κάπου αλλού σε ξημερώνει.

Ποιος μπορεί να καταλάβει τι περνώ
ποιος θα με κρίνει πότε φεύγω και γυρίζω.
Χίλιες φορές έχω πουλήσει την καρδιά
χίλιες φορές πάλι για σένα τη ραγίζω.
Τη ραγίζω.

Δεν πρέπει να σε ξαναδώ,
δεν το αντέχω, δεν μπορώ,
να σε μοιράζομαι σου λέω με σκοτώνει.
Δεν πρέπει να σε ξαναδώ
όσο πολύ κι αν σ’ αγαπώ
αφού η ζωή σου κάπου αλλού σε ξημερώνει.