Πως έγινες εσύ
άγρια θάλασσα που στα βαθιά της έπεσα
και τώρα που έμεινα μισή
κάθομαι μόνη στα ρηχά να δω τι έχασα.

Πως έγινες εσύ
ένας απότομος γκρεμός που δε φαινότανε
και με μεγάλη τελική
μέσα του πήρε τη ζωή μου που καιγότανε.

Μες στο κέντρο της καρδιάς πόσο ακόμα θα χτυπάς,
πόσο ακόμα θα χτυπάς πες μου, πες μου.
Ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ τρόπους για να σε μισώ,
τρόπους για να σε μισώ, βρες μου, βρες μου.
Βρες μου.

Πως έγινες εσύ
χαμένος δρόμος που ξυπόλυτη περπάτησα
και τώρα που έμεινα μισή
δεν βρίσκω ίχνη να μου δείξουνε που πάτησα.

Πως έγινες εσύ
ένα φεγγάρι κατακόκκινο που φλέγεται,
ένα αντίο στη σιωπή
γεμάτο αγκάθια που πληγώνουν όταν λέγεται.

Μες στο κέντρο της καρδιάς πόσο ακόμα θα χτυπάς,
πόσο ακόμα θα χτυπάς πες μου, πες μου.
Ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ τρόπους για να σε μισώ,
τρόπους για να σε μισώ, βρες μου, βρες μου.
Βρες μου.