Η αγκαλιά σου ένα αρχιπέλαγο γαλάζιο
και το φιλί σου ένα λουλούδι βυσσινί.
Μέσα στα χέρια σου ανασταίνομαι και μοιάζω
μ’ ευτυχισμένη Παναγιά βυζαντινή.

Κι εσύ είσαι ο άγγελος που κυβερνά τη μοίρα
και μ’ οδηγείς από τη νύχτα ως το πρωί.
Μια νύχτα μου ‘δωσες κι ένα πρωί σου πήρα,
ένα πρωί που ήταν όλη μου η ζωή.

Αρχάγγελε μου ζωγράφισε μου
με τις φτερούγες σου στην άμμο μια καρδιά
και τρύπησε τη με ένα βέλος
γιατί δεν έχει αρχή και τέλος
μια τέτοια αγάπη, τέτοια χαρά.

Μ’ ένα σου βλέμμα δραπετεύω απ’ τους ανθρώπους
που τους τυλίγει πάντα η γκρίζα μοναξιά.
Και ταξιδεύω στους δικούς σου άγιους τόπους
εκεί που στήνουνε παλάτια τα πουλιά.

Η εποχή μας τρέχει ξέφρενα να φτάσει
σε κάποιο τέρμα μαγεμένο θρυλικό.
Με το φιλί σου εγώ την έχω ξεπεράσει
και πάω πιο πέρα απ’ τον ίδιο το θεό.

Αρχάγγελε μου ζωγράφισε μου
με τις φτερούγες σου στην άμμο μια καρδιά
και τρύπησε τη με ένα βέλος
γιατί δεν έχει αρχή και τέλος
μια τέτοια αγάπη, τέτοια χαρά.