Λουλούδια κόψαμε της πασχαλιάς
και στην αγάπη μας τα ‘χαμε στρώσει.
Μα ήταν όνειρο Πρωταπριλιάς
γι αυτό και χάθηκε πριν ξημερώσει.

Σφικτά κρατήσαμε τα χείλη
κι ήπιε το δάκρυ η σιωπή
ο ήλιος χάνεται στο δείλι
μα ξημερώνει μια άλλη αρχή.

Το δρόμο πήραμε της λησμονιάς
και χωριστήκαμε στο σταυροδρόμι
θαμμένο τ’ όνειρο της απονιάς
εκεί π’ ανοίγονται καινούριοι δρόμοι.

Σφικτά κρατήσαμε τα χείλη
κι ήπιε το δάκρυ η σιωπή
ο ήλιος χάνεται στο δείλι
μα ξημερώνει μια άλλη αρχή.