Τις σταρ του Χόλυγουντ εζήλευα μικρούλα
σαν ήμουν τόση δα βαφόμουν με κραγιόν
Και κάλτσες με ραφές εφόραγα στη ζούλα
ψηλά τακούνια, τουαλέτες και πομ πον.

Τις σταρ του Χόλυγουντ εζήλευα από τότε
που η μαμά με κοίμιζε από τις οκτώ.
Και στριφογύριζα στα ουράνια με αστέρες
μαζί μου φλέρταραν και σνόμπαρα εγώ.

Ω, τι ζωή ότι θες να μη μπορείς,
ότι θες να μη μπορείς να το έχεις.

Στα παρασκήνια, στα θέατρα γυρνούσα
όταν αργότερα με έπαιρνε η μαμά.
Στις κλειδαρότρυπες με θαυμασμό κοιτούσα
τους πιο πολλούς τους γνώριζα απ’ το σινεμά.

Απ’ τις καλόγριες διδάχτηκα να είμαι
στα μεγαλύτερα τα πάθη εγκρατής.
Κι αν βαριανάσαινα τις νύχτες μοναχή μου
ο Τζέιμς Ντιν στον ύπνο μου ήταν εραστής.

Ω, τι ζωή ότι θες να μη μπορείς,
ότι θες να μη μπορείς να το έχεις.

Τις σταρ του Χόλυγουντ εζήλεψα και το ‘πα
αγαπημένη μου μαμά ήρθε η στιγμή
ν’ αρχίσω μια καριέρα στης σκηνής τα φώτα
κι ένα χαστούκι αστέρια έφερε στη γη.

Τις σταρ του Χόλυγουντ ζηλεύω από τότε
γιατί οι μαμάδες τους δεν μπαίνουν στο χορό
σαν τη δική μου που ναι σταρ
κι έχει τους λόγους της για να μη γίνω εγώ.

Ω, τι ζωή ότι θες να μη μπορείς,
ότι θες να μη μπορείς να το έχεις.