Θυμάμαι κάποια άνοιξη
που όλο μου γελούσες.
Θυμάμαι κάποιο πρόσωπο
γλυκό και φωτεινό.

Πως κοίταξαν τα μάτια μου
εσένανε θυμάμαι
και γέμισε ο κόσμος μου
μ’ ένα γλυκό σκοπό.

Θυμάμαι πως χειμώνιασε
μια μέρα ξαφνικά
πως έτρεξε το δάκρυ μου
πως ήτανε θολό.

Θυμάμαι πως μου βάρυνε
μια πέτρα την καρδιά
και πως για λίγο ξέχασα
εκείνο το σκοπό.

Τώρα που γύρισες αγάπη μου κοντά μου
θυμάμαι ακόμα και τι μου ‘χες πρωτοπεί.
Πως θα ‘μαι πάντοτε βαθειά μες στην καρδιά σου
και πως το λες χωρίς να ξέρεις το γιατί.

Πως κοίταξαν τα μάτια μου
εσένανε θυμάμαι
και γέμισε ο κόσμος μου
μ’ ένα γλυκό σκοπό.