Πάλι το σώμα σου απόψε θα μου λείψει
μόνη χορεύω σε δωμάτια κλειστά
με ένα πουκάμισο ντυμένη από θλίψη
που χρόνια έμαθε σε σώματα ζεστά.

Πόθος και όνειρα υγρά τα σκηνικά μου
που έχουν απάνω τους μια απόκοσμη αφή
ρόλοι που δώσανε στεγνά τα μυστικά μου
πορτραίτα οι έρωτες στον τοίχο με καρφί.

Λουστρίνια κόκκινα και μαύρο το φουστάνι
τρώει το πρόσωπο βαθειά το μακιγιάζ
βάφω το μπράτσο μου με κόκκινο μελάνι
να σβήσω το άγριο της μοίρας τατουάζ.

Ξένες χορεύουν οι ψυχές στο νυφικό μου
με ψάχνουν πάλι με προαίσθημα κακό.
Ατάκες πούλησαν φτηνά το μερτικό μου
σε μια παράσταση απόψε φονικό.

Γυμνά αισθήματα που ντύνω με άλλα ρούχα
κι ρόλοι άνεργοι σωπαίνουν στην σκηνή
είναι τα όνειρα μου είπες ταλαντούχα
γλυκά ναυάγια σε σάλα σκοτεινή.