Μας σκέπασε και πάλι απόψε
η νύχτα η βαθιά
Το μαύρο μανδύα της άπλωσε
κάπου εδώ κοντά

Τα φύλλα στους δρόμους ο αέρας
παίρνει μακριά
Οι άνθρωποι κλεισμένοι στα σπίτια τους
και ντυμένοι ζεστά

Και εσύ στους δρόμους πάλι
μόνη περπατάς
Σκορπίζεις το άρωμα σου
και κρυφά γελάς

Φθινόπωρο φωνάζει όλη η πλάση
και οι ψυχές την ακούν
Όλα τριγύρω αλλάζουν
και την προσκυνούν

Το κερί δίπλα στο τζάμι λιώνει
στη θέα της βροχής
Η ανάμνηση σου έρχεται ξάφνου
σαν βροντή αστραπής

Μα εσύ στους δρόμους πάλι
μόνη περπατάς
Σκορπίζεις το άρωμα σου
και κρυφά γελάς...και κρυφά γελάς...